śnieżna kraina

Narty mi przyszły do głowy

więc w góry się wybrałem,

Tyrolskich Alp piękno widząc

bez granic się zakochałem

Śnieżnej krainy barwy

           mnie tak zachwyciły urokiem,

            że mógłbym zapomnieć o lecie

           szepcząc z górskim potokiem

W narciarzy wstąpiłem szeregi
stojących na białym szczycie,
gór czując w sobie narkotyk
gdzieś miałem zdrowie i życie

W dziwaczne ubrani stroje
z różnymi na głowie czapkami,
tną deską swą śnieg pojedyńczo
lub nieraz całymi chmarami

Narciarzy gatunek zaś inny
choć też nie gorsi w szybkości,
ale z rozwagą w swych ruchach
jakby nie było w nich złości

Buty to jakieś skorupy
spinane rzędów klamrami,
jedni z rękami w tańcu
drudzy wspierani kijkami

Wróciłem cały i zdrowy
bez gipsu na nogach bieli,
choć może z was niektórzy
by chętnie to u mnie WIDZIELI