Na chmurce

Nad chmurką ponad domem

ujrzałem dziś raniutko

że ktoś tam sobie siedzi

i śmieje się słodziutko

Aniołek myślę sobie

bo któż tam siedzieć może

skrzydełka miał na plecach

i w białym był kolorze

Może to mój stróż anioł

uważa kiedy jadę

a że to szybko robię

pytanie czy da radę?

Ma oko na nas wszystkich

bo widzi dobrze z góry

choć ja bym bał się zlecieć

z tak wysokiej chmury

Harfę miał w swych rękach

a może coś innego?

jak będziesz jak on dobry

zasłużysz też na niebo

Będziecie siedzieć razem

śmiać się z nas na dole

podglądać co robimy

w łóżku, pracy w szkole!

Nie ujdą wam uwadze

kłamstwa i przekręty

wstydzić się za nas będziesz

kiedy się staniesz święty

Pobudka!

Noc miała mnie w objęciach

dręczyły sny mnie jeszcze

niechęci do wstawania

trzymały nocne kleszcze

Przy boku mym leżała

jak Bóg ją stworzył, Ania

myśl moją odpędzając

od wczesnego wstawania

Rozdarł się w niebogłosy

na nocnej szafce budzik

tak jakby w środku siedział

zdesperowany ludzik

Wysłany tu przez szefa

by wyższość swą pokazać

i w psotnych figlach myśli

specjalnie mi przeszkadzać

Zemszczę się na nim srodze

spartaczę dziś robotę

uśmiechnę się szyderczo

gdy powie przyjdź w sobotę

Swym rozognionym ciałkiem

stuknęła w bok mnie Ania

nic z tego dziś nie będzie

się szykuj do wstawania

Jak osa z swym żądełkiem

wylazłem zły zgorzkniały

jak w takim stanie przetrwać

mam zdrowy dzionek cały?

Żądła i szpady!

Nie wiem czy dzieci znają owady

chcę wam więc podać jakieś przykłady

co latać potrafią i żądła mają

potrafią być miłe lub nas kąsają

Mucha brzydula ma oczka jak siatka

nie umknie jej wzroku żadna sąsiadka

nie da uparta nikomu spokoju

nieładnie pachnie bo grzebie w gnoju

 

Komar chudzina używa żądełka

by swędzącego nam zrobić bombelka

ważka zwinniutka ma cztery skrzydełka

jest trochę podobna do helikopterka

Biedronka kropek sobie dodała

w kropeczkach ponoć uroda jej cała

pszczółka w paseczki ubrała odwłoczek

nie lubi chyba kropek i oczek

Drażni zła osa wszystkie owady

stojąc odważnie do walki na szpady

gruba ćma nocą do światła leci

jak duszka nocnego się boją jej dzieci

Buczące w locie, grubaśne bąki

zbierają nektar z pól, oraz z łąki

miód z tego robią by przetrwać zimę

nie spoczną w pracy nawet na chwilę

Teraz już kończę bo nocka nadchodzi

gdy trochę pośpię mi nic nie zaszkodzi

a gdy się obudzę z małym bombelkiem

zgadnijcie kto tu był ze swym żądełkiem?

Znicze z daleka

Świece na twojej mogile

pierwszy raz dzisiaj zapłoną

mrok wieczny rozjaśniając

za śmierci tajemną zasłoną

Zapalę mój znicz z daleka

myślami będąc przy tobie

wiersz mój Ci nowy położę

wśród kwiatów na twoim grobie

Dołączę go do mej modlitwy

poleci prościutko do nieba

choć wiem że oprócz zdrowaśki

wam więcej tam już nie trzeba

Nie chcę w nim pisać o żalu

i o tym że nam cię brakuje

o smutku na naszych twarzach

lecz o tym co serce raduje

O „Żabkach” chcę ci napisać

prawnuczkach twoich kochanych

ich uśmiech oraz obecność

twej duszy leczyły rany

Mówimy im często o tobie

pamięci przeglądając albumy

twą twarz pokazując dzieciom

pełni szacunku i dumy

Choć nie ma mnie przy mogile

ktoś inny zapali ci świece

na pewno na skrzydłach tęsknoty

do ciebie tam przylecę

Będziesz mą czuła obecność

z innymi na twoim grobie

wśród wszystkich rozpoznasz jedenm

mój znicz zapalony Tobie

Przyszła w odwiedziny

   

Zjawiła się w naszym ogrodzie

w wiatrem podszytej  sukience

na skroni zaplecione miała

jak płomień kolorowe wieńce

Jarzębin w nie wplotła gałązki

jak piękne kolczyki zwisały

choć tak już zachwycająca

jeszcze jej piękna dodały

Widać że szła opłotkami

przez parki oraz lasami

puste chlebowe ścierniska

i łąki pokryte mgiełkami

Perlił się szron we włosach

i lata Babiego włos siwy

w oddali ponad głowami

żurawi głos słychać krzykliwy

Przyniosła nam liści naręcze

na trawę w ogrodzie rzuciła

czerwienią pokryła winorośl

gdy obok niej przechodziła

Chłód zostawiła po sobie

gasząc słońca promienie

po Złotej Polskiej zostawiając

nam tylko ulotne wspomnienie