Zmiana warty

 

Roczek już pakuje rzeczy

i Mikołaj w progu stoi

czas co gna jak oszalały

codzienności rany goi 

Zima co rok powolniejsza

choć jej sługi już zajrzały

mrozik szkliwem pokrył drogi

śniegu leżał całun biały

Coś nie chciała się przyłożyć

bo go było bardzo mało

na bałwana nie starczyło

zniknął, gdy słoneczko wstało

klucz żurawi, szarych gęsi

już za horyzontem zniknął

pierwszy szron na szybie auta

jak przecudny kwiat zakwitnął

zwolnił mego życia zegar

kładzie się do snu przyroda

w letarg zapadł sad i ogród

jak na rozkaz-“Pana Boga“

Może lepiej

Gdzieś zgubiła swą koronę
uciekając z posiedzenia
bo nie chciała przed potopem
chronić, nas, narodu, mienia

Kto nie słucha głosu ludu
mówiąc jam jest Kanclerzową
musi za lekceważenie
za to swą zapłacić „głową”

Małych mieszkań na lekarstwo
biednych u nas co niemiara
a że w pracy, wyzysk mamy
gdzieś ma władzę szwabska wiara

Zabroniła nam krytyki
referendum też nie chciała
teraz chodzi bez korony
bo ją „fluchtlingom” oddała

Multi-culti wzięło w dupę
bo gdzieś mają Deutsch-kulturę
chcą tu tylko mieć Allaha
lub wysadzą Niemcy w chmurę

Dobrze że są jeszcze tacy
co się martwią o Europę
chcą powstrzymać tą lawinę
zamiast ją ogrodzić płotem

Szarówka

Rozproszył wiatr jesienny
szarych gęsi szyki
za nimi w ciasnym kluczu
żurawi słychać krzyki

                                                           Płomieniem barw zapłonął
                                                                                                        park, las i knieja dzika
                                                                                                        zmęczona plonem ziemia
                                                                                                        pod mgieł kożuchem znika

W ogrodzie już szarówka
opadły wszystkie liście
na krzakach bez listowia
winogron widać kiście

Choć dzionek bardzo krótki
i my jacyś zmęczeni
czy starość się zakrada
lub wina to jesieni?

Natura spać się kładzie
choć brak jeszcze pościeli
za oknem ciemne chmury
więc może dziś „pobieli“

Tchórzostwo

Z daleka się przyglądają
w Berlinie na porannej kawce
w cieplutkim „azylheimie“
lub w parku z innymi na ławce

Bezpieczni tu syci i odziani
z ich wodną fajką w ręce
licząc że za ich wolność
tam wojsko poślemy w podzięce

Gdzie ich pojęcie honoru
gdzie duch walki za ojczyznę
ważniejsze jest im nasze Euro
tchórzliwi, by ginąć za ojcowiznę?

Od wieków już nasi rodacy
na frontach walczyli świata
lecz zawsze w obronie tego
gdzie dom nasz, mama i tata

Dlaczego my mamy ginąć
za coś co bardzo daleko
synów Europy narażać
gdy oni nie mrugną powieką

Niech sami pokażą że pragną
na innych nie czekając
broń biorąc do swojej ręki
do walki z terroryzmem stając

„Potop”

 

Druga wojna się zaczęła
w wrześniu na polskiej granicy
trzecią widać rozpoczęto
w Francji oraz jej stolicy


Oddaliśmy im mieszkania
socjal oraz ciepłe łoże
oni by się nam odpłacić
z karabinem przyjdą może

Jak mam poznać kto w potrzebie
komu dać pomocną rękę
komu podać kromkę chleba
nie czekając na podziękę

Nie jest w stanie nas Europa
bronić przed islamistami
każde państwo więc z osobna
niech się zajmie granicami

Chylę czoło przed Kaczyńskim
choć nie darzę go miłością
broniąc Polskę przed „potopem”
spotkał się z „Kanzlerin” złością

Nie pozwólmy się zastraszyć
brońmy swojej tożsamości
chrońmy dzieci przed terrorem
w imię Boga i wolności

Poczucie winy

                 

Niedaleko ludzkiej duszy

w dołku który czasem gniecie

co nie wszyscy mają w sobie

tam sumienie swe znajdziecie

tak jak cień za nami chodzi

gnębi, dręczy wyrzutami

nie da spać i sen przerywa

strasząc nocy koszmarami

Gdy się kiedy coś źle zrobi

komuś przykrość lub okłamie

wtedy się to coś odzywa

lica barwi, głos nam łamie

Lecz wystarczy zwykłe słowo

zwykły gest podanie ręki

uśmiech, może bukiet kwiatów

by zakończyć te udręki

Ciekawski kotek

                     Mały w plamki kociak
jak to między kotami
lubił bardzo chodzić
własnymi drogami

Wspinać się na płoty
jak kot tata, bury
godzinami siedzieć
obok mysiej dziury

Wpadać do kurnika
oraz do obory
zaglądając w wszystkie
szparki oraz nory

Mama mu mówiła
nie bądź za ciekawski
bo popadniesz szybko
u zwierząt w niełaski

Bo nie wszystkie lubią
by być podglądanym
więc posłuchaj lepiej
rady twojej mamy

Odloty

To już roczek jak Cię nie ma

zima, wiosna, lato jesień

w nocy krzyk wędrownych ptaków

echem się dokoła niesie

Odleciały by znów wiosną

zjawić się tu jak co roku

by budzącej się naturze

śpiewem swym dotrzymać kroku

Ty zostaniesz hen daleko

tam skąd się już nie powraca

by wiecznego zaznać szczęścia

żyć uczciwie się opłaca

Dobiegł czas wędrówki Twojej

mnie wspomnienia pozostały

głos Twój, rysy, czas zaciera

dotyk rąk gdy byłem mały

Czas potrafi goić rany

choć też wrogiem nam być może

modły wznoszę za mą matkę

daj jej „wieczne życie” Boże

Kalejdoskop wspomnień

Zasnute mgiełką przeszłości

życiem zatarte wspomnienia

pragnę Ani film zapomniany

ocalić od zapomnienia

Staram się w wersach zamknąć

ożywić wspomnienia słowami

zabarwić sepii przeźrocza

zamknięte za czasu kratami

Próbuję otworzyć na kluczyk

z listami zamkniętą szufladę

lecz będąc tylko poetą

nie wiem czy dam temu radę

Nie będąc duszy lekarzem

czytać między nimi nie umiem

cóż mogę o nich napisać

jeżeli ich nie rozumiem?

Rozjaśnić chcę cienie przeszłości

bo bez nich się żyć nie daje

pokarmem niech są codzienności

gdy ranek po nocy nastaje

Dziś jesteś mych sił podporą

kierunkiem i drogowskazem

przy tobie oddechu nabieram

gdy padam za każdym razem

Cząstką ich teraz też jestem

przyszłości stronicą pisaną

szansą na nowe wspomnienia

przez los szczęśliwy nam daną

Jesienny czar

Choć w ogrodzie naszym jeszcze
trawa, krzewy są zielone
utraciły blask w swych kwiatach
róże, bratki i piwonie

Wrzos się chwali swoją barwą
oczar pręży dumnie główki
po łodygach aksamitek
pracowite chodzą mrówki

Zasadzone ręką Ani
astry zwane marcinkami
kusząc oczy barw kolorem
zawładnęły rabatkami

Dalie ciężko chyląc kwiaty
jak na pożegnanie lata
kolorowe dzikie wino
kłączem ciasno bluszcz oplata

Coraz więcej jest ugorów
żniwa już dobiegły końca
jarmuż, burak, późny ziemniak
wyłapują resztki słońca

Chomik biega po ścierniskach
dbając w norce o zapasy
do Hiszpanii, lub Afryki
ptactwo już zamawia wczasy

Pierwszy szron już zmroził trawę
przemarznięte zrzuca liście
winogrona w resztkach słońca
dojrzewają słodkie kiście.

Grzejąc nasze stare kości
ożył kominek w pokoju
wprowadzając w rytm natury
nastrój ciszy i spokoju

                                                                               autor Gregcem

Przespana niedziela

Wstałem dzisiaj bardzo wcześnie
prawdę mówiąc przed świtaniem
zanim kogut od sąsiada
dzionek swym obudził pianiem
Po kącikach w mym ogrodzie
snują się odcienie nocy
a na wschodzie brzask jutrzenki
już otwiera swoje oczy

Spać mi nie da twórcza wena
dręczy rymem i strofami
zamiast wtulić się w poduchę
gram w pasjansa z literkami

Ania sobie słodko chrapie
nie przerywa nic jej spania
pisać mówi nie potrafię
jestem tylko od czytania

Dzisiaj za to już wieczorem
się przytulę do pościeli
bo do pracy muszę jutro
jak to zawsze po-niedzieli

Jak się wcześniej nie położę
zasnę w drodze do roboty
i gdy „normy” nie wyrobię
będę w pracy miał kłopoty

Lub najlepiej po śniadaniu
udam zaraz się w pościele
symulując „ciężką grypę”
prześpię calutką niedzielę

                                                                                              autor Gregcem

Wolność słowa

Na brązowo ją malując
zabroniono nam krytyki
wolność słowa porównując
do nazizmu i swastyki

Zaprosiła pani Merkel
w odwiedziny pół europy
gruszki biednym obiecując
Niemcom same zaś kłopoty

Umywając z winy ręce
odwróciła się plecami
wystraszona tą powodzią
mówi radźcie sobie sami

Mamy prawo do obrony
swej wolności i kultury
wyznawania swego Boga
który z krzyża patrzy z góry

Przed-jesień

 Coraz chłodniej jest wieczorem
rankiem mgła pokrywa drogi
krople rosy na listowiu
przemoczyły latu nogi

Jeszcze panią jest w tym roku
chociaż liście już we włosach
zaorane już zagony
zgasło słońce w zboża kłosach

chcąc pokazać młodym drogę
ptaki się zbierają w stada
wrona czując się tu panią
z przemądrzałą sroką gada

Czy się zjawi jak co roku
w podarunku nam przyniesie
pozłacane słońcem ranki
nasza złota polska jesień?

Las zapali barw farbami
posyłając w świat pajączki
zanim szron srebrzysty skuje
pola parki oraz łączki

                                                                                                                 autor Gregcem

Poeta miesiąca http://www.pol-cafe.de/pl/Cempulik

Żuk w odwiedzinach

Gruby żuk o sześciu nóżkach
wdrapał się do mego łóżka
schowam mówi się w pościeli
przetrwam może do niedzieli

Na podwórku strach i trwoga
wszędzie czyha paszcza wroga
głodny wróbel, sroka czeka
i zła sójka też nie zwleka

Naraz czuję-o la Boga
coś mi chodzi po mych nogach
myślę sobie, pewno Ania
dodać chce coś do śniadania

W mig pozycję swą zmieniłem
w taką jaką z nią lubiłem
czekam, wielce ucieszony
na działanie Ani-żony

Słyszę Ani oddech słodki
to nie Ani są łaskotki
tylko żuka, niech go ściśnie
w mig opadły rządzy liście

Spać nie mogę rozbudzony
zły na niechęć Ani-żony
siądę chyba przed laptopem
żuka zaś wyrzucę -potem

 https://www.youtube.com/watch?v=NVVKI-DJFlw
                
                                                                   autor Gregcem