Bliźni

                                                 Piszemy o miłości
                                                do żony i bliskiego
                                                lecz nikt z nas już nie pisze
                                                o tej do bliźniego

Nie patrząc czy ktoś piękny
zdrowy czy bogaty
w willi się urodził
czy zaś pochodzi z chaty

Obcy to czy sąsiad
bliski, ktoś z rodziny
w domu twoim mieszka
czy przyszedł w odwiedziny

Czy troski go zjadają
bo czasu ma niewiele
bo w pracy ciągle siedzi
lub spędza go w kościele

 
Chorobą jest gnębiony
czy zwykłą samotnością
tęsknotą „zarażony”
lub do kogoś miłością

Przechodzi się dziś obok
nie zwracając uwagi
na rzeczy tak banalne
lecz tylko wielkiej wagi
 
Na biednych na ulicy
uwagi się nie zwraca
widzimy tylko siebie
jest ważna forsa, praca

Czas może by zobaczyć
co dzieje się dokoła
bo nawet jak ktoś milczy
to też o pomoc „woła”
                                              Nie tylko wrzuć mu grosik
                                              przed nim do kapelusza
                                             lecz zapytaj po prostu
                                             czy zdrowa jego „dusza”

Czereśnia

Koralami przystrojona
już od samiutkiego rana
tu i ówdzie w niej robaczek
jest dodatkiem do śniadania

Przystanęła przy skalniaku
cień rzucając na rabaty
osłaniając przed słoneczkiem
swą czupryną paproć, kwiaty

Rozłożysta jej korona
zaszkodziła trawnikowi
kiedy liście jej opadną
wtedy trawa się odnowi

Na konarze huśtaweczka
zmajstrowana przez dziadziusia
dla dziewczynek do zabawy
oraz do naszego wnusia

Mati na to już za stary
inne ma zabawy w głowie
sam wymyśla jakieś psoty
lub mu babcia coś podpowie

Z koralami czerwonymi
jak przed laty krakowianka
stoi przy skalniaku „pani”
co ma liście zamiast wianka

Dzionek

Przez żaluzję promyk słońca
bezlitośnie mnie obudził
z świata marzeń, nocnych marków
w rzeczywistość wrzucił ludzi

Brzask przygasił woń maciejki
wilgi głos słyszę w oddali
zapowiada dalsze deszcze?
lub że słonko znów przypali?

Kawka już przygotowana
czeka kiedy Ania wstanie
podam pewno ją do łóżka
by umilić powitanie

Dzionek już zapukał w progi
Super- bo dziś jest niedziela
może zamiast iść na spacer
uda użyć się „rowera”

Spoliczkowana Bruksela

Zabroniła nam krytyki
rządzić chcąc całą Europą
lecz pod rynnę wpadła z deszczu
skryta pod wstydu kapotą

Winston Churchill już chciał kiedyś
stworzyć bez wojen Europę
lecz w Brukseli zniweczyli
tę ideę przez głupotę

Merkel chciała mieć koronę
głosu nie słuchając ludu
Kościół zamieniając w Islam
w kraju swym nie widząc brudu

Chciała Merkel i Bruksela
byśmy bez przynależności
w świecie w którym nie ma granic
swej pozbyli się wolności

Żeby banków wpchać pieniądze
uzależnić od spłacania
państwom wmawia się bankructwo
nie słuchając ludu zdania

To że mogę bez czekania
państw przekraczać dziś granice
to nie znaczy że w Brukseli
mają gdzieś mieć obietnice

Od kryzysu do kryzysu
wlecze się „ranna” Europa
pod pas stojąc zagrzebana
w biurokracji błota

Zaspana Natura

Wstała zła oraz zaspana
już w pościele się kładąca
przebudzona ciepłem nocy
i porannym blaskiem słońca



Patrzy w koło zaskoczona
ani kapki śnieżnej bieli
chciała przetrwać czas zimowy
otulona w jej pościeli

Na trawniku w mym ogrodzie
wychylają główki kwiatki
jakoś dziwnie wyglądają
skalniak, klomb oraz rabatki

Może teraz już tak będzie
jesień przyjdzie w środku zimy
zaś jesienią rolnik będzie
pewno kosić oziminy

Bez zmęczenia wiosennego
czuć będziemy się jak młodzi
może więc jesienna zima
też naturze nie zaszkodzi

Codzienność

Grusza już zrzuciła kwiecie
na jabłoni już owoce
dzień jak z gumy rozciągnięty
i króciutkie ciepłe noce

Rok zdyszany przed półmetkiem
jakby chciał przegonić życie
kolorowy mak i kąkol
widać jeszcze w młodym życie

By potomstwo wydać nowe
drugi raz na gnieździe ptaki
ramion rozkręcone wiatrem
widać w polu „prąd-wiatraki”

Zagnieździła się na dobre
nowoczesność wśród natury
powodując mówią ludzie
częste burze, grad i chmury

Coraz trudniej wstać o świcie
zrywać wcześnie się do pracy
kolorowy świat w około
tak malutko naraz znaczy

Może wstanę jutro wcześnie
przejdę miedzą się polami
rower wyjmę zakurzony
by przejechać się lasami

By zapomnieć choć w niedzielę
o gonitwie, codzienności
a wieczorem pod jabłonią
spokój znów zaprosić w gości

Zimowy Maj

Zima przyszła w środku maja
obladzając autostrady
kwiecie mrożąc na czereśniach
pokrywając szronem sady

Przemarznięci wczasowicze
siedzą w lokalach przy plaży
nawet „mors” zahartowany
się na spacer nie odważy

Ze szparagów nic nie będzie
darmo szukać ich na stole
w szafach pustych od futerek
rozzłoszczone siedzą mole

Może kiedy maj przeminie
w czerwcu zniknie mróz i słota
na wycieczki i spacery
przyjdzie wszystkim znów ochota

Polskie Królestwo

Pis chce zmienić konstytucję
przeczytałem dziś w gazecie
pragną księstwo stworzyć ponoć
podnieść rangę Polski w świecie

Inni mówią o królestwie
jak w Arabii lub w Omanie
wiedzą pewno na 100 procent
kto na Polskim tronie „stanie”

Król „Jarosław Pierwszy Wielki”
lub „Trzydziestyszósty Mały
przejdzie do historii Polski
będzie władcą pełnym chwały
 
By podkreślić swoją władzę
tron podobno już gdzieś robią
koron na Wawelu mnóstwo
więc mu głowę nią ozdobią

Z berłem w ręce i w koronie
na Wawelu obok brata
pół Europy ma być władcą
ćwiartką Rsji, cząstką świata

Anglia ma Europę w dupie
Merkel już jest bez korony
czas by zmienić Konstytucję
będą bić Zygmunta dzwony

Buntowniczy 1-Maja

Kiedyś były Pierwsze Maje
gdzie kazano nam w podzięce
wypasionym tym na „górze“
składać hołd z chorągwią w ręce

Ponad nami na trybunach
z ruską hordą po prawicy
wyganiani z szkół, zakładów
świętem było mas, ulicy

Dzisiaj chciałby rząd zwaśniony
byśmy przed telewizorami
zamiast z flagą narodową
szliśmy znowu ulicami

Zadumani w swej wielkości
w paśmie błędów polityki
stojąc na gruzach Europy
naszej boją się krytyki

Nie chcę by się w nas zagnieździł
tak jak wtedy strach, zwątpienie
protest, to jest bunt narodu
by ratować - pokolenie

Przez opłotki

Kroczy wiosna przez opłotki
rozsiewając cudne wonie
budzi ze snu zimowego
i miłości splata dłonie

Idzie wiosna parkiem, polem
ptasim śpiewem otoczona
w rękach trzyma piękny bukiet
jak do ślubu młoda żona

Rozsypała dywan z kwiatów
na gałęziach młode liście
kotki bazi i leszczyny
żółtych rozwiesiła kiście

Wiatr powiewa jej sukienką
kusząc ciałem męskie oczy
szelma wie że swą urodą
wszystkich w koło zauroczy

Kwiecień-plecień

W tym tygodniu jak to w kwietniu
różne mieliśmy pogody
biały dywan pokrył cienko
parki lasy i ogrody

Po południu zaś słoneczko
rozpędziło ciemne chmury
promieniami i ciepełkiem
pozłacając dzień ponury

Zaprosiło dziatwę na dwór
głodnych słońca na spacery
każąc z szopek powyjmować
po zimowym śnie rowery

Dobiegł końca kwiecień-plecień
co pogodę nam przeplata
który w przepowiednie „chmurki”
wplatał cząstkę zimy, lata

Tuż za progiem Maj przystanął
rozsiewając cudne wonie
ubierając w ślubne suknie
śliwy, wiśnie i jabłonie

Nocny Marek

Wstałem znowu bardzo wcześnie
jeszcze mrok otaczał ciało
śpiew ptaszyny gdzieś w oddali
by mnie zbudzić to za mało

Może stres dnia poprzedniego
czy złe wieści z kraju, świata
czy tęsknota za słoneczkiem
by doczekać wreszcie lata

By nie zbudzić śpiącej Ani
ze mnie tylko nocny „Marek“
wziąłem w posiadanie laptop
bez patrzenia na zegarek

Wena pewno jeszcze drzemie
przytulona do pościeli
nawet Gregcem myśli sobie
dziś nie spieprzy mi niedzieli

Za oknami wstaje ranek
brzask przeciera swoje oczy
a ja dalej bez idei
jakim wierszem was uroczyć

Może w tym pomoże kawka
w kubku, świeżo zaparzana
lub „pomysła” da mi Ania
szykująca się do wstania

Czym jest miłość

Czy miłość to codzienne
po domu jest krzątanie
z porannym zapytaniem
jak spałeś mój kochanie?

Zwierzęcy może popęd
 co ciągnie nas do łóżka
zniewala dziką rządzą
młodzieńca czy staruszka

Lub może coś wzniosłego
pomimo chmur i słoty
jest plastrem na zranienia
by przeżyć uczuć wzloty?

A może to coś więcej
co w miłość wierzyć każe
pomocną dłoń wyciągać
pomimo serc obrażeń

Choć siła i witalność
już z wiekiem przytępiona
każe im z dumą mówić
to mąż mój a to żona?

Lub może to cudowne
zwierciadło jest miłości?
w którym nie widać więcej
zmarszczek i starości

Czy coś co nam pozwala
uczuciem odurzeni
polami kroczyć wspomnień
do bram życia jesieni!

Pobudka

Nie wiem co to jest takiego

coś mnie budzi wcześnie z rana

może sąsiad też tak wstaje

drażni kawa zaparzana

Może to mój w środku zegar

nie serduszko które puka

lecz choróbsko to poetów

bo do wierszy rymów szuka

Stres to dnia jest poprzedniego

lub pragnienia nie spełnione

nie zrobione co zadane

bo n na kiedyś odłożone

Może Ania by mieć spokój

cichcem mnie wypycha z łóżka

może chrapię, głośno sapię

lub ugniata mnie poduszka

Mógłbym tak się zastanawiać

aż mnie zmorzy znowu spanie

by znów zacząć wcześnie rano

poetyckie me wstawanie