Srebrna kraina

W samym sercu hut i kopalń
tam, gdzie śląska jest wyżyna
odrodzona z zapomnienia
„Srebrna” leży dziś kraina.

Czuć pot "Gwarka" strudzonego
widać warpie, wyrobiska
to kraina gdzie mieszkałem
sercu memu bardzo bliska.

„Tarnowicyt” ją rozsławił
rudy srebra i „Galena”
piękno ziemi Tarnogórskiej
oraz- poetycka Wena.

Urok parku Donnersmarcków
buków szum w Segieckim lesie
śmiech szczęśliwych Tarnogórzan
echem się dokoła niesie.

Z domu widać Szyb Staszica
Steinbruch, górki na sosinie
gdzie na nartach będąc mały
jeździliśmy po nich w zimie.

Może kiedyś tam powrócę
stanę na Repeckiej ziemi
by znów widzieć, jak za dziecka
pola- w soczystej zieleni.

By zobaczyć chłopa „Rybkę”
pochód w całej swojej gali
oddać hołd, tym którzy dla nas
pamięć o nich zachowali.