Ponad miastem

Ponad miastem dzień się budzi

w domach słychać krzyk budzika

wstawać wrzeszczy rozwydrzony

życie przecież wam umyka

Słonko jeszcze z bladym licem

rozsuwając chmur firanki

od zarania ludzkich dziejów

rozespane budzi ranki

Przeciągając się w pościelach

człek do pracy się szykuje

w zagonionej paszczy miasta

przeżyć jakoś dzień próbuje

A wieczorem w czterech ścianach

z utęsknieniem znowu czeka

kiedy dzionkiem umęczona

senna, zamknie, się powieka

I tak biegnie dzień za dniami

wskazówkami czasu pchany

lecząc snami w środku nocy

ciężkie codzienności rany