Letni dzionek

Za oknami dzionek wstaje

przeciągając drzew ramiona

po upalnej parnej nocy

rosą zieleń jest spocona

Obudzone pędem pracy

na ulicach życia głosy

zamienione w czarny ugór

poznikały zboża kłosy

Obowiązek budził z rana

takie tam, przyzwyczajenie

mi kazało lat pięćdziesiąt

zadbać o wikt oraz mienie

Żaden ze mnie nocny Marek

coś wyrywa mnie z pościeli

bez znaczenia czy słoneczko

lub na dworze śnieżek bieli

Dzisiaj budzik obrażony

stoi w kącie od parady

Wena za to każe wstawać

bez skrupułów i żenady

Ma nadzieję że się uda

wiersz napisać o poranku

rymem kwiaty namalować

albo malwę tuż przy ganku

O księżniczce może wspomnę

leśnych duszkach coś napiszę

co się dzieje w mysiej noże

pozaglądam w kąty, nisze

Lub zakończę me pisanie

by nie nudzić was rymami

jutro też mnie Wena zbudzi

męcząc swymi życzeniami