Oczekując

Choć wieczorem coraz ciemniej

rankiem zmrok zagląda w okno

coraz częściej kwiatów resztki

oczekując słońca, mokną

Zamilkł w górze głos żurawi

gęsi klucze tylko czasem

się żegnają swym gęganiem

z łąką, parkiem oraz lasem

Kuszą barw gasnącą, trzmiele

wabią resztką woni pszczoły

jakiś inny głos ptaszyny

kiedyś, głośny, i wesoły

Skalniak jeszcze w pełnej krasie

płaczem lata już skąpany

wokół kwiatów czarna ziemia

goi, po rodzeniu rany

Drzewa, krzewy już przycięte

chociaż róże w późnych pąkach

widać często wieczorami

biały kożuch mgieł na łąkach

Już widziałem Panią jesień

była piękna jak co roku

przechodziła w barwnej sukni

pełna wdzięku i uroku

Niosła w ręce bukiet z liści

włosy splotła pajęczyną

gdyby nie żoneczka Ania

mogłaby być mą dziewczyną

Jeszcze czas ma Babie Lato

by rozwiesić pajęczyny

by przystroić w barwy tęczy

drzewa, strojne jak dziewczyny