Kanikuła

Koniec lata już za pasem

chociaż kanikuła jeszcze

ciepłem męczy, upałami

odganiając letnie deszcze

Po ogrodzie się przechadza

cień zrodzony z chmur na niebie

może zmoczą matkę ziemię

bo od dawna jest w potrzebie

Maskę wdziało ciepłe lato

smutne w koło twarze dzieci

choć wakacje na całego

i przepięknie słonko świeci

Snopy zboża już w stodole

czernią bruzdą się ugory

woźny już szykuje dzwonek

głosząc rozpoczęcie szkoły

Uschły liście na topolach

od zarazy ktoś z was powie

choć Corona tylko ludzkie

niszczy ponoć życie, zdrowie

Jakieś dziwne jest to lato

bez wypadów nad jeziora

milionami mask skażona

zemści się natury flora

A my ludzie jak to ludzie

jak struś głupi, zastraszeni

chcąc nie widzieć nic dokoła

głowę ukrywamy w ziemi

Strach zapisze nowe strony

minie czas, masek, zarazy

wtedy może ktoś rozumny

prawdę zdradzić się odważy

O „Coronie” która była

tylko po to wymyślona

by pokazać nam malutkim

jaką siłę ma mamona

Pozostawi nam „zaraza”

na psychice ciężkie rany

pokazując jak współczesny

może też być lud, poddany