Jakże inny

Jakże inny dzień

jakże inny dzień żałoby

bez poświaty świec i zniczy

na cmentarzach widać groby

Puste są kościelne nawy

nic nie mąci wiecznej ciszy

puchacz tylko w drzew koronie

ciche głosy zmarłych słyszy

Kiedyś łuną rozświetlone

miejsce tęsknot i pamięci

wskazywały cel „podróży”

tam gdzie bliscy oraz święci

Nad grobami zmarłych stojąc

wiodąc modły, monologi

mógł człek znowu powspominać

życia wspólne ścieżki, drogi

Pełne zniczy, świec i kwiatów

opuszczone są stragany

rozdrapując w społeczeństwie

zagojone buntu rany

Wieczna cisza groby kryje

jak całunem przemijania

zapisując w stronach czasu

puste bez znaczenia zdania