Umęczone lato

Za oknami brzask się budzi
wygrzebując się z pościeli
bez pośpiechu z namaszczeniem
jak to zwykle przy niedzieli

Cisza dziwna za szybami
w dali skrzydeł szum, gęganie
młode uczą się ich szyków
czy to już ich pożegnanie?

Ruch w ogrodzie był o brzasku
bo natura wcześnie wstaje
dzisiaj ranek ginie w ciszy
dziwne parki są i gaje

Lato już nas pożegnało
zaorane są ścierniska
raniąc spracowaną ziemię
widać jesień jest już bliska 

Podarunkiem od jesieni
mgłą do spania się otula
jak domostwem umęczona
po dniu wieczorem „matula”

Albo może znów zawita
nasza Polska złota jesień
z pajączkami Babie Lato
dni słoneczne nam przyniesie

Kolorami las zabarwi
mgły ozłoci promieniami
zapraszając nas na spacer
by przejść parku alejami