musi mieć z nas każdy
dorosły czy mały,
tchórz czy odważny.
Łez ze wzruszenia
czy wielkiej rozpaczy,
gdy ciężko na duszy
lub piękno zobaczy.
Tak jak płacz dziecka
bo coś mu się zachce,
lub serce się znajdzie
w miłości pułapce.
Bo naraz odeszło
co w życiu najdroższe,
do nie rozwiązania
są rzeczy tak proste.
Ze szczęścia wielkiego
bo ktoś obok bliski,
lub łzy pożegnania
gdy stoją walizki.
Trzeba odwagi
by ktoś je zobaczył,
i swą uczuciowość
nimi zaznaczył.
że nie jest herosem
choć wielki i duży,
lecz słabeuszem
gdy nad nim się chmurzy.
Są bramą otwartą
do wnętrza człowieka,
lub ochronną zasłoną
jak dla oka powieka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz