Skrzacie życie

Tam gdzie cień ze słońcem igra

za fikusem w mym ogrodzie,

choć nikt z was mi nie uwierzy

żyje skrzatek na swobodzie.

Jak to zawsze małe skrzaty

ma kapotę, złote butki,

z wąsiskami długą brodę

i naprawdę jest malutki.

Niech pozory was nie mylą

bo ktoś powie, tylko skrzatek,

choć u niego wzrost nieduży

wielki z niego jest gagatek.

Pleść z pajęczych lubi nici

sidła na różne owady,

z groźną osą od sąsiada

walczy zajadle na szpady.

Do roboty się nie kwapi

woli patrzeć jak ja robię,

pewnie myśli sobie cwaniak

rób a wyjdzie ci na zdrowie.

Myśląc że go nie zobaczę

w złotych butkach i w kapocie

chcąc nam zrobić nową psotę,

skradał szelma się przy płocie.

Takie to już jest nasienie

że mu w głowie tylko psoty,

nie że zły jest i zgryźliwy

ale z chęci lub z głupoty.

Czasem jestem ciut zazdrosny

bo potrafi z mej rabaty,

Ani mojej w podarunku

złożyć piękne wonne kwiaty.

Nie chcąc by mnie zaczarował

na wybryki macham ręką,

widząc że się szelma cieszy

i ma buzię uśmiechniętą.

Chociaż nie wiem czy ma chatkę

lub nocuje w mysiej norze,

kiedy przyjdzie jesień, słota

Gregcem pewnie mu pomoże.