W drodze

Siwy włos posrebrzył skronie

brzemię lat przygięło plecy

wiek co był mym przyjacielem

komplikował proste rzeczy

Zadbać mogłem tak od ręki

o nasz ogród i rabaty

na jeżyka przystrzyc trawkę

coś naprawić, podlać kwiaty

Sił powoli nie starczało

by wiersz sklecić, brakło czasu

chcąc po pracy oddech złapać

iść nie chciało się do lasu

W podróż nową się wybrałem

opuszczając gniazdo stare

z sobą wziąłem laptop wierny

jak trubadur swą gitarę

Nowy rozdział w księdze życia

czas stronice swe zapisze

wypełniając swym istnieniem

cztery kąty, oraz nisze

Nie wiem czy się tu spodoba

twórczej przyjaciółce Wenie

by wypełnić moje wiersze

swoim rymem i natchnieniem

Kumpel lub ktoś upierdliwy

już niedługo w progu stanie

wyłączając pracy budzik

przygotuje nam śniadanie

Szef przestanie a mnie patrzeć

jak to oni, zawsze z góry

bo przed drzwiami już pukając

stoi czas "Emerytury"