Szarówka

Rozproszył wiatr jesienny
szarych gęsi szyki
za nimi w ciasnym kluczu
żurawi słychać krzyki

                                                           Płomieniem barw zapłonął
                                                                                                        park, las i knieja dzika
                                                                                                        zmęczona plonem ziemia
                                                                                                        pod mgieł kożuchem znika

W ogrodzie już szarówka
opadły wszystkie liście
na krzakach bez listowia
winogron widać kiście

Choć dzionek bardzo krótki
i my jacyś zmęczeni
czy starość się zakrada
lub wina to jesieni?

Natura spać się kładzie
choć brak jeszcze pościeli
za oknem ciemne chmury
więc może dziś „pobieli“